Geneza utworu „Jaka róża, taki cierń”
Tekst Jacka Cygana powstał „na szybko”
Historia powstania utworu „Jaka róża, taki cierń” to fascynująca opowieść o zbiegu okoliczności i błyskotliwej improwizacji. Jacek Cygan, ceniony polski poeta i autor tekstów piosenek, otrzymał zadanie napisania słów do kompozycji Włodzimierza Korcza z myślą o występie Edyty Geppert na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Okoliczności wymagały od niego niezwykłej szybkości działania – tekst musiał powstać „na szybko”, w zaledwie kilka dni. Pomimo presji czasu, Cygan stworzył poruszający i głęboki tekst, który wkrótce miał stać się jednym z najważniejszych utworów w polskiej muzyce rozrywkowej. Jego zdolność do uchwycenia złożonych emocji i przełożenia ich na język poezji okazała się kluczowa dla sukcesu tej piosenki.
Włodzimierz Korcz i początkowa niechęć do współpracy
Droga Włodzimierza Korcza do stworzenia muzyki do „Jaka róża, taki cierń” również nie była pozbawiona wyzwań. Początkowo kompozytor, znany ze współpracy z wieloma gwiazdami polskiej sceny muzycznej, nie był entuzjastycznie nastawiony do idei pracy z młodą wówczas Edytą Geppert. Jego zdanie uległo diametralnej zmianie dopiero po tym, jak usłyszał jej występ dyplomowy. To właśnie wtedy Korcz dostrzegł w niej niezwykły talent wokalny, wrażliwość i potencjał artystyczny, który idealnie pasował do charakteru jego kompozycji. Ta zmiana perspektywy była punktem zwrotnym, który umożliwił narodziny jednego z najbardziej ikonicznych duetów w polskiej muzyce.
„Jaka róża, taki cierń”: piosenka o samobójstwie, która wywołała ciszę
Odważny temat w latach 80.
Włodzimierz Korcz i Jacek Cygan stworzyli utwór „Jaka róża, taki cierń” z wyraźnym zamysłem – miał on stanowić odważne dzieło, które poruszy trudny i często tabuizowany temat samobójstwa. W realiach lat 80. XX wieku, kiedy cenzura była wszechobecna, a społeczeństwo jeszcze nie w pełni otwarte na dyskusję o trudnych problemach psychologicznych, wybór takiego tematu był aktem artystycznej odwagi. Tekst piosenki, według samego autora, jest nie tylko opowieścią o tragicznym wyborze, ale również głęboką refleksją nad brutalnością życia, jego zawiłościami i bólem, który może prowadzić do ostatecznych decyzji. Ta głębia przekazu i poruszenie tak ważnej kwestii sprawiły, że piosenka wykraczała poza ramy typowego przeboju.
Reakcja publiczności na Festiwalu w Opolu
Moment, w którym Edyta Geppert wykonała „Jaka róża, taki cierń” na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, na zawsze zapisał się w historii polskiej muzyki. Po zakończeniu wykonania wokalnego, zamiast natychmiastowej reakcji publiczności, zapanowała kilkuminutowa cisza. Była to cisza pełna emocji, zaskoczenia i głębokiego poruszenia. Świadczyła o tym, jak mocno utwór trafił do serc słuchaczy, wywołując refleksję i skłaniając do zastanowienia nad poruszonym tematem. Cisza ta była jednak tylko wstępem do kolejnego, równie doniosłego momentu – po niej nastąpiły owacje na stojąco, które były wyrazem uznania dla artystki, autora tekstu i kompozytora, ale przede wszystkim dla odwagi poruszenia tak ważnego tematu.
Sukces i nagrody dla „Jaka róża, taki cierń”
Zwycięstwo Edyty Geppert w Opolu
Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu w 1984 roku stał się triumfalnym momentem dla Edyty Geppert i utworu „Jaka róża, taki cierń”. Dzięki swojej niezwykłej interpretacji i mocy przekazu piosenki, artystka zwyciężyła festiwal, zdobywając serca zarówno jury, jak i publiczności. Było to potwierdzenie jej talentu i umiejętności poruszania najgłębszych emocji słuchaczy. Sukces w Opolu otworzył nowy rozdział w karierze Edyty Geppert, umacniając jej pozycję jako jednej z najznakomitszych wokalistek w Polsce. Ten przebój na długo zagościł w sercach fanów.
Nagroda za najlepszy tekst dla Jacka Cygana
Sukces „Jaka róża, taki cierń” nie ograniczył się jedynie do zwycięstwa wokalistki. Jacek Cygan, autor poruszających słów piosenki, również został uhonorowany za swoje dzieło. Na tym samym festiwalu w Opolu otrzymał nagrodę specjalną za najlepszy tekst piosenki. Jest to dowód na to, jak wielką wartość artystyczną i literacką posiadał ten utwór. Połączenie genialnej kompozycji Włodzimierza Korcza, głębokiego tekstu Jacka Cygana i emocjonalnego wykonania Edyty Geppert stworzyło dzieło kompletne, które zasłużenie zdobyło najwyższe uznanie.
Dalsze losy piosenki: Edyta Geppert i jej dyskografia
Obecność „Jaka róża, taki cierń” na płytach
Utwór „Jaka róża, taki cierń” od samego początku cieszył się ogromnym zainteresowaniem słuchaczy, co przełożyło się na jego obecność w dyskografii Edyty Geppert. Piosenka została nagrana w 1984 roku w Muzycznym Studiu Polskiego Radia, a jej pierwsza oficjalna publikacja płytowa nastąpiła w 1986 roku na albumie „Och, życie kocham cię nad życie”. Ten kultowy krążek zawierał wiele znanych utworów artystki, a „Jaka róża, taki cierń” szybko stała się jego ozdobą. Jednak to nie koniec historii. Piosenka pojawiła się również na kolejnych ważnych wydawnictwach Edyty Geppert, takich jak „Pamiętnik, czyli Kocham cię życie” (1998) oraz „Wierzę piosence” (2002). Ta powtarzająca się obecność na płytach świadczy o niezmiennym znaczeniu i popularności tego utworu w repertuarze artystki, a także o jego ponadczasowej wartości. Utwór ten był również wydany na płytach poświęconych twórczości Jacka Cygana i Włodzimierza Korcza, co podkreśla jego wagę w kontekście polskiej poezji śpiewanej.
Podsumowanie znaczenia utworu „Jaka róża, taki cierń”
„Jaka róża, taki cierń” to znacznie więcej niż tylko piosenka. To poetycka ballada, która odważnie porusza temat samobójstwa, życia i jego brutalności, stając się symbolem artystycznej odwagi lat 80. Połączenie głębokiego tekstu Jacka Cygana, poruszającej melodii Włodzimierza Korcza i niezapomnianego wykonania Edyty Geppert sprawiło, że utwór ten zdobył uznanie na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, przynosząc zarówno zwycięstwo wokalistce, jak i nagrodę za tekst autorowi. Cisza, która zapadła po wykonaniu, a następnie burzliwe owacje, doskonale obrazują siłę emocjonalną i głębię przekazu tej piosenki. Jej obecność na kolejnych płytach Edyty Geppert oraz wydawnictwach poświęconych twórczości autorów potwierdza jej ponadczasowe znaczenie w polskiej muzyce, jako dzieła, które skłania do refleksji, porusza trudne tematy i na zawsze pozostaje w pamięci słuchaczy.
Dodaj komentarz